Ballady i romanse

(antydatowany)

1822 rok był zapewne dla Adama Mickiewicza wspaniały. Kiedy w wigilię Bożego Narodzenia tamtego roku kończył 24 lata mógł się poszczycić uzyskaniem tytułu magistra filozofii, przynależnością do towarzystw Filomatów (i filaretów), a także „światowej” organizacji masonerii. Przede wszystkim jednak wydał w tamtym pamiętnym roku swoje Poezje, wśród których były Ballady i romanse. Oczywiście znawca tego polskiego wieszcza może wspomnieć, że przecież nie we wszystkim tam dobrze mu się układało, bo przecież Maryla Wereszczakówna – wielka miłość – rok wcześniej wzięła ślub (ale nie z nim, tylko hr. Puttkamerem). Sądzę jednak, że ktoś tam zdolny i uroczy z pewnością nie narzekał na brak damskiego towarzystwa… Za to Maryla została uwieczniona w tym pierwszym zbiorze utworów…

I pewnie ani on, ani ona nie zdawali sobie sprawy, że ta data 1822 rok będzie kamieniem milowym naszej historii i literatury – cezurą epok literackich. A tak właśnie się stało i w końcówce tego roku – jak zawsze jako zaległości – wspominam to wydarzenie, które zostało przez sejm (obok Marii Konopnickiej, Ignacego Łukasiewicza i wielu wielu innych) uznane patronem roku 2022.

Kiedy byłem nieco młodszy niż Adam zakochałem się w romantyzmie, a choć z wiekiem patrzę na tę epokę bardziej krytycznie, to nie da się ukryć, że wciąż mi w duszy gra…

Ewa Kobielska – Jakiż to chłopiec (słowa to fragment utworu Świtezianka A. Mickiewicza); JCK Przystań Twórcza – Projekt Miej serce … X Kuter Artystyczny – zachwyciłem się tą aranżacją – jakże przewrotnie pogodną.

PS Ostatnia jeszcze refleksja o fortunie… Dla Mickiewicza 1822 był zapewne (lub być może) rokiem spełnienia i nadziei na jeszcze większe sukcesy, ale kolejny przyniósł doświadczenia bolesne: więzienie, zesłanie w głąb Rosji, a później emigrację…

Wielki Adam

– kto jest twoim ulubionym poetą?

-tylu ich jest…którego wybrać

– Mowię poważne.

– poważnie… Dylan

– Żartujesz

– Dlaczego?

– Nie nadaje się, jest zbyt rozwlekły. Może dlatego, że pisał po pijaku.

– Nie wiedziałem.

– Co innego można robić w Walii

– On jest z Minesoty

– Poczytaj o nim skoro tak go lubisz. Był Walijczykiem i zapił się na śmierć.

– Nie żyje? Widziałem go wczoraj w MTV.

– Dylan Thomas w MTV?

– Bob Dylan

To fragment rozmowy pomiędzy nauczycielami granymi przez Micheal Pfeiffer i George’a Dzundza. A pochodzi z filmu „Młodzi gniewni” z 1995 roku. (Swoją drogą świetny film z równie wspaniałą muzyką).

Przyszło mi to do głowy przy okazji urodzin Adama Nowaka (wszystkiego najlepszego mistrzu!). Bo kiedy zapytałbym kogoś o wielkiego poetę Adam, to od razu do głowy przychodzi Mickiewicz (zwłaszcza w roku Ballad i romansów, które rozpoczęły na ziemiach polskich romantyzm). A przecież wciąż mamy wielkich i wspaniałych poetów, którzy chodzą po tej ziemi i opisują nasze „polskie dylematy”. Dziś utwór od którego wszystko się zaczęło (także moje zainteresowanie Adamem Nowakiem).

Raz, dwa, trzy – Talerzyk

Noc Kupały

To jest wpis, który próbuję wrzucić tutaj od lutego – czyli walentynek. Ale zawsze coś mi w tym przeszkadzało, a później nie było okazji. Kolejną okazją miała być Noc Kupały, ale i tę przegapiłem w natłoku pracy. Jak mawiał mój kolega ze szkoły średniej – wtedy jeszcze zagorzały punk: Mamy własne, słowiańskie święto miłości, więc nie musimy kopiować Ameryki.

Miłość nie jedno ma imię, albo jak śpiewa Andrzej Krzywy (De Mono) kochać to nie znaczy zawsze to samo. I tu różne oblicza miłości na słowiańskie święto… A że słowiańskie to będą tylko polscy artyści (po równo mężczyźni i kobiety). Miłość namiętna, rozłąka, miłość romantyczna i trudna… w swoim życiu doświadczamy wielu jej wcieleń.

Daria Zawiałow – Malinowy Chruśniak (inspirowany Bolesławem Leśmianem – oryginalne słowa pojawiły się w utworze Marka Grechuty pod tytułem W malinowym chruśniaku)

Hey – List (Katarzyna Nosowska)

Grzegorz Turnau – Znów wędrujemy

Marek Grechuta – Niepewność

Edyta Bartosiewicz & Krzysztof Krawczyk – Trudno tak

Jutro egzamin ósmoklasisty

Dla kończących ten etap edukacyjny to najważniejszy dzień ich życia (dotychczasowego). Za moich czasów były egzaminy wstępne do szkoły średniej. Ten sam stres, choć przesunięty w czasie (A egzaminy chyba tylko z polskiego oraz matematyki).

Wydaje mi się też, że chyba zmieniła się też podstawa programowa. W latach mej młodości Dziady były w szkole średniej. Teraz druga część Dziadów jest już w podstawówce. Wspominam akurat o tym utworze, bo związany jest z piosenką Kultu Baranek (z płyty Tata Kazika). Chyba słuchając formacji Kazika Staszewskiego, nagle olśniło mnie, że w ten kawałek wpleciono słowa samego Wieszcza. I było to wielkie olśnienie, że w rockową muzyką można cytować klasyków literatury (zapewne wcześniej słyszałem Niemena Bema pamięci żałobny rapsod i różne piosenki Marka Grechutę, ale wtedy to dla mnie nie był „prawdziwy” rock). Im dłużej żyję tym bardziej to prawdziwe.

Wracając do egzaminu: wszystkim którzy w tym tygodniu zdają, życzę powodzenia! Zwłaszcza tym, których znam (choć wiem, że oni tu nie zaglądają;).

Kult – Baranek