Pierwsza rocznica

Fragment opowiadania „Ochrona” (przekład Halszka Wiśniowska)

–Jedna bzdura, mówię ci. Zawał jest coraz częstszy, ale to historia, która nikomu nie przynosi pożytku: „system pełnego zatrudnienia” spróbował go po prostu zużytkować, w tym tkwi sedno całej sprawy. Jeżeli dostał zawału ktoś, kto nie miał pancerza ochronnego – to z powodu MM, mikrometeorytu, bo zawsze znajdzie się usłużny prosektor rzeczoznawca; jeżeli umarł w pancerzu ochronnym, wtedy pozostaje zawał i nikt się tym nie przejmuje.

Primo Levi, Najlepsza jest woda, wydawnictwo Literackie, 1983

Nie wiem, jak innym, ale mnie ten cytat kojarzy się z Covidem-19. Nie będę pisał, że go nie ma, bo zatacza coraz szersze kręgi (teraz chory jest mój najlepszy przyjaciel), ale… no właśnie. Jest tyle sprzeczności (zasłanianie twarzy szalem czy bandanką było dobre, ale już nie jest); słyszałem o osobach, które robiły testy i na jednym było pozytywne na drugim negatywne), obostrzenia, które przyprawiają o zawrót głowy, bo do marketu spożywczego mogę iść (choć nikt już nie liczy ile osób w nim przebywa jednorazowo), a na basen lub siłownie już nie – nawet jeśli trzymałoby się limitu. Dziwnym trafem – słyszałem od przyjaciela – że kiedy w wakacje na Śląsku górnicy chcieli protestować, to okazało się, że są pozytywni i muszą iść na kwarantannę…

I pomyśleć, że ta sytuacja ciągnie się już rok. I nie zanosi się na normalność (a jak niektórzy piszę, będzie już inna normalność).

Wrzucam też memy, które chciałem dać w marcu 2020, kiedy nas pierwszy raz zamknęli w domu, ale praca zdalna bardziej absorbowała niż w miejscu pracy. Zatem nadrabiam zaległości… i życzę końca tego stanu. Oby to był ostatni taki rok.